ေအးစက္တဲ့ႏွလံုးသားကို ပိုင္ဆိုုင္တဲ့ ……ငါ…ေအာ္ အခ်စ္ ကို ဘယ္သူက မရယူခ်င္လဲ။
အခ်စ္ကို လက္ခံဖို႔ ငါ့မွာ…….
ရဲ၀ံ့စြာလက္ခံလိုက္တာဒဏ္ရာေတြ နာက်င္မႈေတြက်န္ခဲ့ရပါလား….
ဒီလုိနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကို စိတ္႐ႈပ္စရာအျဖစ္ေတြးလာမိတယ္။
အခ်စ္ကို သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ထားရင္ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးလိုခံစားရမယ္။ ခံစားခ်က္ေတြကို လစ္လ်ဴ႐ႈမိမယ္။ ဒါေပမဲ့ နာက်င္မႈေတာ့ မ႐ွိဘူး။
သတ္မွတ္ခ်က္မ႐ွိတဲ့အခ်စ္ဆိုျပန္ေတာ့လဲ နာက်င္ခံစားရမယ္။ ေပါ့ပါးတယ္ဆိုေပမဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္မ႐ွိတာလဲ သတ္မွတ္ခ်က္႐ွိေနတယ္လို႔ သင္မထင္ဘူးလား။
ဒီနားေရာက္ေတာ့ မ်ိဳးႀကီးရဲ့ သီခ်င္း ဆန္႔က်င္ဘက္လိုေပါ့။ `ငါ့အခ်စ္ကလြတ္လပ္ျခင္း မင္းအခ်စ္ကသိမ္းပိုက္ျခင္း တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အခ်စ္တကယ္ကိုဆန္႔က်င္ဘက္´ ဆိုသလိုေပါ့။
အေပးအယူမွ်ဖို႔အဓိကပါ။ ကိုယ္ကပဲ ယူမယ္ဆိုေတာ့လဲမရ၊ ေပးမယ္ဆိုေတာ့လဲမဟုတ္၊ အထိုက္သင့္ေလးေပါ့။ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ တစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိရင္ ေသာက တစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမယ္။ ဒီအခ်စ္မီးေတာက္ႀကီးကို မပူေလာင္ေစပဲ သင္ရင္ထဲကေမတၱာနဲ႔ ေအးမွ်ေစရင္ ဒီအခ်စ္မီးဟာလည္း ေႏြးေထြးတဲ့အခ်စ္ျဖစ္လာမွာေပါ့ကြယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ သင့္ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္ပါ။ ခ်စ္ၿပီဆိုတာနဲ႕ သင့္ဘက္ကေနအရင္ေပးဆပ္ရမယ္။ ဒီေပးဆပ္ေနတာလည္း သင့္အတြက္ တခါတေလ ခ်ိဳျမန္မယ္ တခါတေလ ခါးသီးမယ္။ သင္ကသာ ဒီအခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုၿပီး ခံယူထားရင္ သင္ေကာ သင္ခ်စ္တဲ့သူပါ ပင္ပန္းမယ္။ သင္ရဲ႕ အခ်စ္ကို သူလက္ခံႏိုင္ေအာင္ သင္ႀကိဳးစားရမယ္။ လက္မခံႏိုင္ရင္ေတာ့ တစ္ဘက္သက္အခ်စ္ေပါ့ ေပးဆပ္ျခင္းပါ။
ေျပာထြက္လိုက္တဲ့ အခ်စ္ကစိတ္ထဲမွာေပါ့ပါးသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေျပာပဲ ရင္ထဲမွာသိမ္းထားတဲ့အခ်စ္က ပိုေလးနက္တယ္။ ရင္ထဲမွာေလးေနမယ္လို႔ခံစားရေပမဲ့။
ပါးစပ္ကေန ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ဆိုၿပီး တဖြဖြ ေျပာေနရင္ေတာ့ ေပါသြားမယ္။
ဒါဟာအခ်စ္ရဲ႕အႏွစ္ပါ။ ခ်စ္တတ္ရင္ ဒီအခ်စ္က လွပေနမယ္။ ခ်စ္တတ္မွ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀ကို သင္ပိုင္ဆိုင္မယ္။
သင့္ရဲ႕အခ်စ္ကို သူလက္ခံႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သင္ျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္ပါ။ ႐ူး႐ူးမူးမူးေလးကို ခ်စ္လိုက္ပါ။ လမ္းခြဲရတယ္္ ဆိုရင္လဲ ေမ့လုိက္ပါ။ အခ်စ္ခရီးလမ္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အတိတ္ေလးေတြက်န္ခဲ့တာပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အတိတ္ကို ေအာက္ေမ့ၿပီး လမ္းခြဲလိုက္တဲ့အခ်စ္ကို သင္မွတ္ထားစရာမလိုပါဘူး။ မေက်နပ္ဘူး လမ္းမခြဲႏိုင္ဘူးဆိုရင္ သင္႐ံႈးသြားတာ ဒီအခ်စ္တင္မက သင့္ဘ၀ရဲ့လွပတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြပါ။
ဒဏ္ရာေတြရယူခ်င္လို႔ ခ်စ္ၾကတာမွမဟုတ္တာ။
ခ်စ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ခံရတာပဲျဖစ္ျဖစ္…. လြတ္လပ္တဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာကို သင္ခ်စ္တဲ့သူကိုေပးလိုက္ရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့မနက္ဖန္မ်ားစြာကို သင္ပိုင္ဆိုင္မွာပါ။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဘယ္အတိုင္းအတာထိခ်စ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒါဟာ မသိကိန္းပါ။ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရပါဘူး။ အခ်စ္ က ၃ႏွစ္တာပဲခံတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အခ်စ္စစ္မွာ တက္ၾကြေနမယ္၊ ႐ူးမူးေနမယ္္၊ ေန႔စဥ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေမ့ရင္ေမ့ေနမယ္၊ ထာ၀ရဆိုတာ အတိုင္းအတာတစ္ခုပါ။ ဒီ အခ်စ္ခရီးလမ္းမွာ စိတ္ေျပာင္းတာကေတာ့ ျဖစ္ေလ့ထံုးစံပါ။ စိတ္ေျပာင္းတယ္ ခံစားခ်က္ကုန္တယ္။ ဒါဆိုရင္ စခ်စ္တုန္းကအခ်စ္ကမေလးနက္လို႔လား။ အခ်စ္မစစ္လို႔လား။ တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ စိတ္ကစား႐ံုျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တကယ္ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ ရက္စက္ျခင္းကေတာ့႐ွိေနမွာပဲ။
ကၽြန္မေရးထားဖူးတဲဲ့ {{႐ိုးသြားတဲ့အခ်စ္လား ရင္းႏွီးသြားတဲ့အခ်စ္လား}} ဆိုတာကို စာဖတ္သူတို႕မွတ္မိပါလိမ့္မယ္။
ခ်စ္တာက ၃ ႏွစ္ခံတာမွန္တယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ရင္းကေန သံေယာဇဥ္အျဖစ္ကူးေျပာင္းသြားတာပါ။ ဒီအခ်စ္သံေယာဇဥ္ကိုေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။ ကိုယ္ေပးလိုက္တဲ့ ေမတၱာမွန္ရင္ အသြားနဲ႔အျပန္ကေတာ့ ႐ွိေနမွာပါလို႔ ယံုၾကည္လ်က္…….
ေရးသားသူ-novemberpearl(ႏို၀င္ဘာပုလဲ)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment