ညေနစာစားေနခိုက္တြင္ ေကာင္မေလးကေကာင္ကေလးကို လမ္းခြဲဖို႔ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ လမ္းခြဲဖို႔ေျပာဆိုလာတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြံ႕အသြားခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ျပန္ေနဖို႔ေတာင္းဆိုတာကိုလည္း ေကာင္ေလးလက္ခံခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်စ္သူရည္းစားအျဖစ္ ေနာက္ဆံုးညေနစာကို စားခဲ့ၾကတယ္။
ေကာင္ေလးကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ႔ ေကာင္မေလးဆီေန႔တိုင္းဖုန္းဆက္တယ္။ ေနေကာင္းလား၊ စားၿပီးၿပီလား၊ အဆင္ေျပရဲ့လားနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကို ေကာင္မေလးက နားမလည္ဘူး။
တရက္…. ေကာင္ေလးဖုန္းဆက္လာတာကို ေကာင္မေလးက စိတ္ဆိုးစြာနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ဘာမွပတ္သက္မႈမ႐ွိေတာ့ဘူး ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မဆက္လာနဲ႔ ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးလဲ ဒီလိုျဖစ္သြားတာကို သူအရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး ေကာင္မေလး စိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးတာပါပဲ ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္ၿပီး ဖုန္းကိုခ်ခဲ့တယ္။
ဒီလိုေအာ္လိုက္ရတာဟာ ေကာင္မေလးက သူ႔ရဲ့ ရည္းစားသစ္နဲ႔ အဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ေကာင္ေလးကေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ့ စိတ္ဆိုးရာထြက္ေပါက္ျဖစ္သြားတာေပါ့။
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ေကာင္မေလးက ဖုန္းကိုေမွ်ာ္ေနတယ္။ ဆက္ေနၾက မဆက္လာေတာ့ တစ္ခုခုကိုခံစားေနရတယ္။ ေကာင္ေလးရဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈကို သူမ လုိလားတယ္။ သူမ ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ ေကာင္ေလး တကယ္မဆက္လာေတာ့ဘူးဆိုတာကို သူမလံုး၀မထင္ထားဘူးေလ။ ေကာင္မေလး ထပ္ေစာင့္ျပန္တယ္။
ေနာက္ဆံုး သူမ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေကာင္ေလးဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းက ဆက္လို႔မရတဲ့အျပင္ သံုးစြဲမႈကိုရပ္ဆိုင္းထားေၾကာင္းကို ေျပာတယ္။
ေကာင္ေလး အလုပ္လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီကိုသြားျပန္ေတာ့ ေကာင္ေလးအလုပ္ထြက္သြားေၾကာင္းကို သိလိုက္ရတယ္။
ေကာင္မေလးရဲ့ စိတ္မွာ ေကာင္ေလးကို အရမ္းေတြ႔ခ်င္လာတယ္။ သူမ ႐ွာတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူတို႔ေတြသြားခဲ့တဲ့ အမွတ္တရေနရာေတြ သူငယ္ခ်င္းေနရာေတြ သူ လိုက္႐ွာတယ္။ အခ်ိန္ေတြသာကုန္သြားတယ္ ေကာင္ေလးရဲ့ သတင္းအစအနကို မရခဲ့ဘူး။
ေနာက္ဆံုးေကာင္ေလးအိမ္ကို သြားခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးအိမ္က ႏိုင္ငံျခားသြားလိုက္္ေၾကာင္းေျပာတယ္။ ေကာင္ေလး ႏိုင္ငံျခားသြားစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မ႐ွိတာကို ေကာင္မေလးသိေတာ့ သူမ ပိုၿပီး စိတ္ေထြလာတယ္။ ပိုၿပီး ေတြ႕ခ်င္လာတယ္။ သူမ စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ အိမ္ျပန္ခဲ့ရာ စာတစ္ေစာင္ေရာက္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္….
စာက ေကာင္ေလးဆီကျဖစ္ေနတယ္။
ေကာင္မေလး က ေကာင္ေလး အေ၀းတစ္ေနရာမွာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့ စိတ္ေအးသြားတယ္။ စာမွာက ေကာင္ေလးလိပ္စာမပါပဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေန ကိုယ္စားလာပို႔ေပးထားပံုရတယ္။
ေကာင္မေလးရဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အားလံုးဟာ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုေရာက္ေနမဲ့ ေကာင္ေလးရဲ့စာေတြပဲျဖစ္တယ္။
ေကာင္ေလးဆီကစာေတြကို သူမ အခ်ိန္မွန္ရတယ္။ သူမေမြးေန႔ ၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေတြဆိုရင္ေတာ့ စာအျပင္ လက္ေဆာင္၊ ပန္းစည္းေတြနဲ႔….
ေကာင္ေလးအနားမွာမ႐ွိရင္ေတာင္ဒီလိုနဲ႔တင္ေကာင္မေလးေက်နပ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့…
ေကာင္ေလးဆီက စာေတြကို ရက္အေတာ္ၾကာမွာ ေကာင္မေလး မရေတာ့ စိုးရိမ္လာျပန္တယ္။ ေကာင္ေလး အလုပ္႐ႈပ္လို႔ မပို႔ႏိုင္ဘူးလို႔ပဲ သူမ ေတြးလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးဆီက စာကို သူမ ရ႐ွိေနတာ ၂ ႏွစ္႐ွိသြားေတာ့ မရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက အေတာင္က်ိဳးတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္လိုျဖစ္သြားတယ္။
ေကာင္ေလး သူ႔အနားကေန အေငြ႕ျပန္သြားသလား ဘယ္မွာေရာက္ေနျပန္တာလဲ ဆိုၿပီး သူမလိုက္႐ွာျပန္တယ္။
ကုမၸဏီကို သြားေမးေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္တစ္လံုးကို သူမရလာတယ္။ ဒီဖုန္းနံပါတ္ေလးဟာေကာင္မေလးရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပါ့။
ဖုန္းဆက္လုိက္တ့ဲအခါမွာ ေကာင္ေလးအသံ မဟုတ္ပဲ ေကာင္မေလးကို သိေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။ ေကာင္မေလးကို ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးရဲ႕ညီေလးျဖစ္ေနတယ္။ ေကာင္ေလး႐ွိရာကို ေျပာျပမယ္ထင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးအရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။
ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးညီက ေကာင္မေလးကိုဘာမွမေျပာဘဲ စာတစ္ေစာင္ကိုထုတ္ေပးတယ္။
ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးညီက သူ႔ဆီ စာလာပို႔ေပးေနတာကို သူမသိသြားတယ္။
ေကာင္မေလးစာကိုအလ်င္စလုိဖြင့္ဖတ္လုိက္တယ္။
``အခ်စ္ဆံုး အဆင္ေျပရဲ့လား ေအးလာၿပီေနာ္ က်န္းမာေရးလဲဂ႐ုစိုက္အုန္း စိတ္မခ်လို႔ပါ။ ကို ေလ ခ်စ္ဆံုးေလးလုိအပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကို ႐ွိေနခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ ကို အေ၀းတစ္ေနရာကိုေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီစာေလးေတြကို ကိုယ္စားေနခိုင္းေနရေပမဲ့ေလ ဒါဟာေနာက္ဆံုးစာပါ။ ဒီနည္းနဲ႕လဲေနခြင့္မရ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ အၿမဲတမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာပါ။ ကို ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို ခ်စ္ဆံုးေတြ႕ၿပီး ၀မ္းနည္းမွာကို မလိုလားဘူး။
ခ်စ္ဆံုးဆီ စာပို႔ တာ ဒီတေစာင္အပါဆိုရင္ ၂၀၀ ႐ွိၿပီ။ ေဆး႐ံုမွာေနခဲ့တဲ့ ၃လအေတာအတြင္းမွာကိုမပ်က္မကြက္ ေန႔တုိင္း စာေတြကို အစြမ္းကုန္ေရးတယ္။
ကို႔ညီကို အကူအညီေတာင္ခဲ့ၿပီး ဒီစာေတြကိုပို႔ခုိင္းခဲ့တယ္။ ဒီ ၂ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာအလိုက္နင္လဲ ငါ့အေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ကုန္ေလာက္ၿပီထင္တယ္။
ကို စာမေရးေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးေနာ္။ နာက်င္မႈေတြကို ေပးမိခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကို မႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ကုိ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ တသက္လံုး အနားမွာ႐ွိခ်င္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္…ပါ။ ကို႕ကိုလမ္းခြဲခဲ့တာ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ မဟုတ္ရင္ ကို ဘာလုပ္ရမွန္းသိမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။
ကို႔ရဲ့အခ်စ္ခရီးလမ္းဟာတိုေတာင္းေပမဲ့ ကို အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပါတယ္။ တန္ဖိုးထားတယ္။ အတိတ္ကိုျပန္သြားႏိုင္ခဲ့ရင္ မင္းကို ငါမခ်စ္ခ်င္ဘူး။ အတိတ္ကို မသြားႏိုင္ဘူး။ ငါမင္းကို နာက်င္ေစခဲ့ၿပီ။
ကို မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုေပမဲ့ ကို မခ်စ္ေတာ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကို မ်က္၀န္းေထာင့္ကေန စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက မင္းကို စိတ္မခ်ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
စိတ္ခ်ရေအာင္လို႔ ခ်စ္ဆံုး မငိုပါနဲ႔။ ကို႔ ကို ေမ့လိုက္ပါေတာ့။
မင္းကိုခ်စ္တဲ့ Neron 2001/09/21´´
စာေလးကို ေကာင္မေလး သူ႔ရင္ခြင္မွာပိုက္ၿပီး ဘယ္လိုခံစားရမွန္းမသိလိုက္ေအာင္ကို အသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ေကာင္မေလးငိုေၾကြးလိုက္တာဟာ……
ေရးသားသူ-novemberpearl(ႏို၀င္ဘာပုလဲ)
Friday, January 8, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment